Przeblyski geniuszu: Reaktywacja

Podróżnik: Tomek Wyprawa: Syria, Jordania, Liban

Nie minely cztery dni od ostatniego wpisu w tym temacie, a juz trafilo sie kilka zabawnych sytuacji i tekstow.

Jestesmy na pustyni Wadi Rum. Ogladamy skaly z nabateanskimi napisami. Tlumacze reszcie uczestnikow wycieczki, co opowiada lamana angielszczyzna probuje nam przekazac przewodnik.
Tomek: No, a ten znak z falkami znaczy: “Tu jest woda, szukaj jej w okolicy tego znaku”.
Julien: Teraz nie musimy uzywac zadnych znakow, zeby znalezc wode. Teraz mamy Google.

—

Na tej samej pustyni nagle zaczyna… mzyc delikatny deszczyk!
Ewa: No, nasze cholerne szczescie. Jeden dzien w roku na pustyni pada deszcz, i to musialo byc akurat dzisiaj!

—

Boze Narodzenie. Jedziemy przepelnionym local busem z Madaby do Jerashu. Male, arabskie dziecko drze sie w nieboglosy.
Ewa: Zaczynam rozumiec Heroda…

—

No, to z tego sie nie da pic… – stwierdzilem blyskotliwie, kiedy wylalem na siebie pol litra wrzacej herbaty, kiedy probowalem napic sie jej prosto z termosu, bo nie chcialo mi sie siegac po kubek do plecaka. Ewa – zamiast mi pomoc – zeszla ze smiechu.

—

Od poczatku wyprawy mamy bardzo powazny problem ze znaleznieniem okreslenia na mieso z owcy. Mieso z krowy to wolowina, ze swini – wieprzowina. Ale z owcy??? No, nie mamy pojecia. Tak oto – na nasz prywatny uzytek – powstalo nowe slowo: lamibna.

—

W ogole zle sie dzieje, bo troche zapominamy polskiego. I tak na przyklad w Petrze zdarzylo mi sie powiedziec o wyrzezbionym w kamieniu pomniku: wykarwiony w stonie. Ewa ponownie zeszla ze smiechu.